THYNNUS

THYNNUS

a θύειν, ruere cum impetu, quod tum maxime facit, cum oestrô agitatur, adeo ut etiam in naves insiliat. Gesner. Huius piscis fetus ςκοδρύλη, ac fit ex ovo, quod Thznnus in ponto peperit> Byzantii vocant αὐξίδα, quasi dicas auxumam, quia cito augetur. At postea Pelamys appellatur, donec, hôc nomine annum obtentô, Thynnus dici mereatur, uti testis est Aristoteles, Histor. Animal. l. 6. c. 16. et ex eo Plinius, l. 9. c. 15. his verbis: cordyla appellantur partus, qui fetas redeuntes in mare auctumno comitantur. Limosae vero a luto pelamides incipiunt vocari et cum annum excessêre, Thunni. Lucilius hinc apud Varronem, l. 6.

Thunnos captato: cordylum exclude

Imo ad superiorem Aristotelis locum annotat Scaliger, si Thunnorum moles maius sit nacta incrementum, vocari Orcynos: sin supra modum creverint, Cete nuncupari. Ita quandoque in piscibus nomina, pro aetatis incremento, variari videmus. Voss. de Idolol. l. 4. c. 9. Praecipuâ magnitudine Thynnum talenta quindecim pependisse: eiusdem caude latitudinem duo cubita et palmum, refert Plin. l. 9. c. 15. ubi vitam eorum longissimam bienniô definit. Pavidum esse piscium genus, Ovidius habet, in Halieut. v. 98.

Et pavidi magno fugientes agmine Thynni.

Hinc magna illis a Natura celeritas, ut dictum. Et quidem maiorum Thunnorum caro excrementitia ac pravi succi: eoque saliri eam iubet Galenus, de Alim. facult. l. 3. c. 37. ut sic attenuetur et coctioni gignendoque bono sanguini reddatur aptior. Sed iuniorum caro non aeque fuit improbata. Itaque non ignobilis erat piscatio Thunnaria, cuius fit mentio, l. 8. Digest. Tit. 4. qui est Comm. praed. Inprimis autem horum abdomina commendabant, ut ex Athenaeo discimus, l. 7. Quod idem indicat Lucilius apud A. Gellium, l. 10. c. 20.

Ad cenam adducam, et primum his aebdomina Thynni

Advenientibu' priva dabo, cephalaeaque atarne.

Ubi mavult Vossius Atarnae, ab Mysiae oppido e regione Lesbi: l. cit. c. 3. Plin. hac de re sic l. cit. Thynni membratim caesi, cervice et abdomine commendantur atqe clidiô, recenti duntaxat --- coetera parte plenis pulpamentis sale asservantur. Melandria vocantur, caesis quernis assulis simillima. Vilissima ex his, quae caudae proxima, quia pingui carent. probatissima; quae faucibus --- Pelamides in apolectos particulatimque consecta, in genera cybiorum dispartiuntur. Ubi quid Apolecti, Cybia, Pelamides, diximus suô locô. Nec ommittendum, quod Thynnum Aristoteles tradit, in pontum navigantem dextrum littus radere, exiteque laevô, quod oculô dextro^plus cernat, sinistrô hebetiore, apud Athenaeum, l. cit. Unde prudentis ac considerati hominis hieroglyphicum foeneratur Caussinus: dextrum enim littus amica securitas, oculus dexter, recta cognitio seu ratio est, quâ duce per totam vitam eundum esse, graviter monet Seneca de Benefic. l. 2. c. 18. Vide Nicol. Causinum, Parabolar. Historicar. l. 8. ubi de Piscibus, c. 42. Intrant autem vernô tempore e magno Mari pontum gregatim, Plin. ubi supra, ad dulciora scil. pabula, una cum suis ducibus, nec alibi fetificant -- Eorundem captura est a VIrgiliarum exortu, ad Arcturi occasum: reliquô tempore hibernô latent in gurgitibus imis, nisi tepore aliquô evocati, aut pleniluniis. Pinguescunt et in tantum, ut dehiscant. Vita longissima his bienniô, Ibid. etc. Ad nomen ut redeam, ab Hebr. thannin, etymon eius mavult arcessere Bochartus, quô Cetus significatur. Thynnum enim, postquam in eximiam magnitudinem excrevit, cetis accenseri, diximus, idemque testatur Sostratus περὶ ζώων, et Archestratus, apud Athenaeum, l. 7. Hinc apud Varronem, cetarii sunt thynnorum piscatores, qui alias thynnoscopi, quod ex superiori litoris parte thynnos speculari consueverint, sic dicti, Latin. thynnarii et thunnarii: Et in Horatio, Serm. l. 2. Sat. 5. cetaria, loca thynnis referta: Et in Aeliano, Animal. l. 9. c. 49. κητοθηρία, piscatoriae casae, reponendis retibus et reliquâ supellectile, thynnorum piscationi destinatae A' Phoenicibus certe, quos thynnorum piscatione celebres fuisse cum alii testantur, utm maxime Arstoteles de Mirabil. hoc illis nomen inditum esse, verisimile est. Dignus proin, qui Neptuno olim sacrificaretur, thznnus visus est, uti ex Antigono Carystio docet Natalis Comes, Mythol. l. 2. c. 8. Nec mirum, Alexandri M. classem in Oceano Indico, cum ingenti thynnorum multitudine, non secus ac cum hoste legitimo, navali praeliô decertâsse, quodscribit Plin. l. 9. c. 3. Gaditanus autem, Samius et Byzantius maxime laudati, Athen. l. 7. c. 20. etc. Plura hanc in rem vide apud saepius memoratum, Plin. c. 15. cit. ubi inter alia de asilo seu oestro thynnorum, Vossium itidem d. l. ubi et ἀςοργίᾳ illorum, aliisque huc pertinentibus, Alios: nec non supra voce Muria.